Još 1895. godine osnovano je Društvo za podizanje Hrama Svetog Save na Vračaru, koga je činilo 100 uglednih građana Beograda na čelu sa mitropolitom Mihajlom. Odbor za izgradnju hrama je 1930. godine poverio projekat arhitektama Bogdanu Nestoroviću i Aleksandru Deroku sa idejom da hram bude sagrađen na mestu gde je po predanju Sinan paša spalio mošti Svetog Save 1595. godine, kako bi slomio duh ustanika posle pobune u tadašnjem turskom Banatu. Danas, zbog nepoklapanja istorijskih izvora u kojima se za godinu ovog čina može pronaći čak 11 različitih podataka u rasponu od 111 godina, istoričari nisu sigurni kada i ko je spalio mošti Svetog Save, pa se čak vodi polemika oko toga da li je do događaja uopšte i došlo ili su mošti sačuvane. Ono što izgleda verovatno jeste da je lokacija pogrešno odabrana, i da ukoliko je do spaljivanja moštiju došlo, to se dogodilo na lokaciji današnjeg Tašmajdana u blizini Crkve Svetog Marka. U svakom slučaju, radovi na hramu su u završnoj fazi, i on je sa svojih 78 metara visine, 3.650 kvadratnih metara i mogućnošću da primi između 6.000 – 12.000 ljudi jedan od najvećih hramova pravoslavne crkve u svetu.
