Prošlo je tek nešto više od pola godine od šestoaprilskog bombardovanja Beograda kada je rukovodilac izgorele do temelja Narodne biblioteke Srbije, Đorđe Radojičić uputio Opštem odeljenju Ministarstva prosvete molbu za otvaranje logorskih biblioteka. Jer samo pola godine je bilo dovljno da se na proglase o obnovi spaljene biblioteke objavljene u dnevnim novinama „Obnova“ i „Novo vreme“ prijavi toliko darodavaca knjiga da je Radojčić mogao tvrditi da je biblioteka spremna da nastavi sa svojim zadacima u tim teškim vremenima. Proglas se oslanjao na pricipe koje je svojevremeno postavio upravnik biblioteke Đura Daničić „… u Biblioteci treba da bude svaka srpska knjiga, svaka knjiga koja se odnosi na srpski narod pisana bilo na kome jeziku, i iz svakog razdela književnosti najvrsnije knjige.“
U Narodnoj biblioteci Srbije na Kosančićevom vencu, koja je zapaljena jednom od nemačkih bombi tokom prvog dana iznenadnog bombardovanja 6. aprila 1941. godine, izgorelo je više od 350.000 knjiga, preko 1300 neprocenjivih srednjovekovnih rukopisnih knjiga među kojima i rukopisi koji su sadržali „Slovo ljubve“ despota Stevana Lazarevića, povelju cara Dušana, dokumente iz Zete i vremena Crnojevića… Nepovratno su nestale i zbirke pisama značajne za političku, kulturnu i književnu istoriju među kojima su bila pisma Karađorđa, Dositeja Obradovića, Sime Milutinovića, Vuka Karadžića, Đure Daničića…
