Naučna zajednica se nije osvrtala na teoriju Tomasa Rajta iznesenu još 1750. godine u knjizi Originalna teorija ili nova hipoteza univerzuma, prema kojoj se Sunčev sistem nalazi na rubu galaksije Mlečni put. Teorija kao i Rajt su skoro potpuno zaboravljeni zato što iznesene ideje nisu bile rezultat eksperimentalnih podataka niti logičkog zaključivanja, već se radilo o teološkim spekulacijama. Razmišljajući o „arhitekturi univerzuma“, o mogućem položaju raja i pakla, Rajt je konstatovao nesavršenost bića koja žive na planeti Zemlji i samo na osnovu toga pretpostavio da naša zvezda mora biti udaljena od centra koji je rezervisan za savršenija bića.
Do saznanja da se nalazimo udaljeni od centra galaksije došao je Harlov Šapli koji je takvu tvrdnju potkrepio merenjima udaljenosti zvezda služeći se tada najmoćnijim teleskopom na Mount Vilson planini. Šapli je branio rezultate do kojih je došao u debati nazvanoj Velika debata 1920. godine, primetivši da je galaksija u kojoj živimo po njegovim merenjima 10 puta veća nego što se smatralo i ima prečnik oko 300.000 svetlosnih godina. Osim toga, on je vatreno insistirao na tome da je galaksija u kojoj se nalazimo ujedno i sve što postoji u svemiru, a postojanje galaksija van nje je nazvao šarlatanskim spekulacijama.
U međuvremenu na Mount Vilsonu je progledao novi, još moćniji Hukerov teleskop sa prečnikom od 2.5 metra na kome je bio zaposlen Edvin Habl. „Dragi Šapli, zanimaće te da čuješ kako sam pronašao pulsirajuću cefeidu u Andromedinoj maglini M31“, pisao je 1923. godine Habl svom kolegi iznoseći rezultate koji su pokazivali postojanje zvezda deleko izvan naše galaksije. „Evo pisma koje je srušilo moj univerzum“, Šapli je prihvatao poraz suočen sa jasnim dokazima koji su njegovom univerzumu dodali Andromedinu galaksiju, a kojoj će se uskoro pridružiti cela jata galaksija.
