Na Pikasovoj slici Gernika u levom delu slike žena vrišti ka nebu držeći u naručju mrtvo dete. Na suprotnoj strani slike užasnom prizoru doprinosi motiv žene koja gori u požaru. Ukoliko znamo da je reč za sijalicu (bombilla) u španskom jeziku slična kao reč za bombu jasno nam je da motiv postavljen u vrhu slike otkriva da je pred nama strašan prizor bombardovanja. To nam još jasnije poručuje činjenica da je slika nazvana po gradiću na severu Španije koji je bombardovan u jeku Španskog građanskog rata 26. aprila 1937. godine od strane italijanskih i nemačkih nacista na zahtev španskog nacionaliste Fransiska Franka.
U odsustvu muškog dela populacije koji se borio u građanskom ratu žrtve bombardovanja su većinom bile žene i deca. To daje još tragičniju notu ovom umetničkom delu ako znamo da je Pikaso žene i decu obično čuvao da na njegovim delima predstavljaju savršeni deo ljudske vrste. Na dnu slike leži poražen vojnik čija žrtva je ocrtana stigmom na dlanu leve ruke dok iz desne u kojoj je slomljeni mač niče beli mak kao nada da će uskoro nastupiti mir. Nadi da će pobediti svetle ideje pridružuje se pogled ranjene žene koja ulazi sa desna i gleda ka plamenu sveće unete kroz otvorena vrata.
Slika je naslikana po narudžbini španske republičke vlade za štand na predstojećem Svetskom sajmu u Parizu 1937. godine. Pikasov odgovor na taj zadatak postao je jedna od najpoznatijih antiratnih umetničkih dela. Anegdota kaže da je Pikasov atelje u okupiranom Parizu za vreme Drugog svetskog rata posetio jedan Gestapov oficir koji je pokazao ka fotografiji Gernike i pitao „Da li je ovo vaše delo?“. Pikaso mu je odgovorio „Ne nego vaše.“
