Dok su oko njega fijukali meci, a more na obali Normandije poprimalo boju krvi, Robert Kapa je umesto ka neprijatelju nišanio prema svojim saborcima sa kojima se iskrcao tog 6. juna 1944. godine. Njegova okidanja nije pratio prasak puščanog metka već potpuno zaglušen zvuk mehanizma fotoaparata marke Contax. Svaki njegov rafal pokušavao je da vojnike koji su bili ispred njega premesti iz pakla ratnog fronta u večnu uspomenu na Dan D koji je bio presudan u pobedi nad fašizmom. Iako su usled greške asistenta u mračnoj komori skoro svi filmovi koje je Kapa doneo sa fronta uništeni, naše kolektivno vizuelno pamćenje na ovaj dan izgrađeno je na osnovu 8 spašenih fotografija.
Tih 8 fotografija ipak su manje slavljene od fotografije koju je Kapa napravio još kao dvadesetdvogodišnjak 1936. godine izveštavajući o Španskom građanskom ratu. Fotografija Umirući vojnik, na kojoj je uhvaćen trenutak pogibije vojnika ostala je jednako snažan simbol borbe za slobodu kao i Pikasova Gernika ili Gojin Treći maj, bez obzira na kontraverznu priču koju je gradila oko sebe.
Iza američkog fotografa Roberta Kape zapravo su se krili jevreji Andre Fridman i Gerta Pohoril koji su osmislili alter ego preko koga će njihove fotografije lakše privući pažnju. Ta činjenica ne umanjuje hrabrost sa kojom su Andre, koji je kasnije preuzeo identitet Roberta, i Gerta nastavili da beleže stradanja sa ratišta širom sveta. Autentičnost autorstva nije bio problem koliko je to bila autentičnost momenta prikazanog na fotografiji. Na mogućnost da je fotografija scenira ukazuje postojanje slične fotografije, sa drugim vojnikom na istom mestu, kao i činjenica da je analizom drugog plana fotografije ustanovljeno da fotografija nije napravljena tamo gde je Kapa tvrdio. Sa druge strane, položaj leve ruke pored tela i rana na glavi ostavljaju dobre argumente da je u pitanju autentičan momenat.
Bez obzira na nemogućnost da se rasprava o autentičnosti okonča, to fotografiji ne oduzima ulogu koju je ponela kao simbol borbe protiv fašizma, kao i mogućnost da je upravo taj trenutak inspirisao Kapu da usvoji devizu “Ukoliko vam fotografije nisu dobre verovatno niste dovoljno blizu.” Takav hrabri pristup koji je promenio naš pogled na rat svojom blizinom je oduzeo Gertin život još 1937. godine, dok je Kapa preživeo Drugi svetski rat, ali je poginuo kao fotograf ratnih zbivanja u Vijetnamu 1954. godine.
